Q:สภาพแวดล้อมของโรงเรียนเป็นยังไงบ้างครับ?

A: ตอนนี้เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยริทซึเมคังในเกียวโต เรียนประมาณสัปดาห์ละ 2 คาบ ถึงแม้ผมจะเรียนเป็นภาษาอังกฤษแต่ในตึกเดียวกันก็มีนักเรียนญี่ปุ่นอยู่บ้าง บางคาบก็ยังได้เรียนกับคนญี่ปุ่นอีกด้วย

Q:ที่มหาวิทยาลัย พูดคุยกับคนญี่ปุ่นได้ง่ายไหม?

A: แน่นอนครับ ถึงแม้จะเรียนเป็นภาษาอังกฤษ แต่ในแลปก็พูดคุยกันเป็นภาษาญี่ปุ่น

ในแลปนั้นสนิทกันมาก บางทีก็มีทำ BBQ หรือไปเที่ยวด้วยกัน

ไม่นานมานี้เพิ่งไปเที่ยวที่ฮอกไกโดกับเพื่อนในแลปที่สนิทกัน เนื่องจากฮอกไกโดกว้างใหญ่มาก จึงไปเที่ยวกันแบบโบกรถไปเรื่อยๆ

ทุนคนก็ใจดีไม่ว่าอะไรยอมให้ขึ้นรถ บางทีก็มีนั่งหลังรถบรรทุก สนุกมากเลยครับ นอกจากนี้ก็ยังมีปั่นจักรยานรอบๆทะเลสาบบิวะ

Q: มีทำงานเสริมที่ญี่ปุ่นบ้างไหมครับ?

A: เคยเป็นครูสอบพิเศษภาษาญี่ปุ่นครับ นอกจากนี้ก็…. ความจริงแล้วเคยอยากลองทำงานเสริมที่ร้านอาหาร(พวกร้านอาหารญี่ปุ่นหรูๆ) ถึงแม้จะอยากทำ แต่ว่างานในครัวต้องมีใบอนุญาตทำอาหาร งานเสริฟส่วนใหญ่ก็รับสมัครแต่ผู้หญิง จึงคิดว่าเป็นไปได้ยากครับ

นอกจากนี้ยังเคยเป็นไกด์ทัวร์ในเกียวโตด้วยครับ

หลักๆแล้วจะเน้นดูแลลูกค้าจากโซนเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ งานก็อย่างเช่นพาไปดูสถานที่ที่มีชื่อเสียงต่างๆในเกียวโต ความจริงแล้วก็เป็นสถานที่เดิมๆอยากเช่น วันทอง วัดน้ำใส อาราชิยามะ ผมจึงเริ่มเบื่อ ความจริงแล้วผมอยากพาลูกทัวร์ไปดูที่อื่นๆหลายๆที่ นอกจากสถานที่ดังๆเหล่านี้ก็มีสถานที่ที่น่าสนใจอยู่อีกมากมาย (ฮา)

พูดตรงๆ ผมคิดว่าผมรู้จักสถานที่ต่างๆในเกียวโตมากกว่าเพื่อนคนญี่ปุ่นเสียอีก คนที่เกิดแล้วโตที่นี่อาจจะไม่ได้ไปเที่ยวชมหลายๆที่ก็เป็นได้ ผมเลยเคยเป็นไกด์ให้คนญี่ปุ่นด้วยเช่นกัน ถึงจะเป็นสถานการณ์ที่แปลกนึดหน่อยก็ตาม

Q: มีเพื่อนจากการทำงานเสริมเยอะไหมครับ?

A: เยอะครับ เพื่อนผมในเกียวโต ครึ่งหนึ่งมากจากแลป อีกครึ่งหนึ่งมาจากงานเสริมก็ว่าได้ นอกจากนี้ก็มีรุ่นพี่ กับเพื่อนที่โรงเรียนสอนภาษา ประมาณนั้นมั้งครับ

Q: นักเรียนญี่ปุ่นรู้สึกกังวลหรือตื่นเต้นตอนที่พูดคุยกับคุณโมโนบ้างหรือเปล่าครับ?

A: ไม่นะครับ แต่ก็มีบางครั้งที่พูดคุยเรื่องยากๆไม่ได้เพราะไม่เข้าใจภาษาญี่ปุ่น แน่นอนว่าคนที่ไม่ค่อยพูดหรือ คนที่ไม่ค่อยสนใจพูดกับคนต่างชาติก็มีอยู่ แต่ว่าในกรณีเหล่านั้นก็คงทำอะไรไม่ได้ครับ

ผมพยายามทำตัวเป็นกันเองตั้งแต่ตอนแรกที่เจอ แต่ขึ้นกับคนบางคนก็ไม่ค่อยชอบแบบนั้น คิดว่าไม่เหมาะสมหรือไม่สุภาพ ผมยังเคยโดนดุเพราะเรื่องนี้เลยครับ (ฮา) แต่ผมไม่ค่อยสนใจพวกเรื่องความสัมพัธ์แนวตั้งสักเท่าไหร่ คนที่สนใจก็คงจะมาพูดคุยเป็นเพื่อนกับเราเอง ผมว่าเราควรพูดคุยกับคนแบบนั้นครับ

Q: เคยรู้สึกวาต้องหาเพื่อนญี่ปุ่นเพราะว่ามาเรียนต่างประเทศหรือไม่?

A: ผมไม่ค่อยคิดว่าเพื่อนมาจากประเทศไหนสักเท่าไหร่ครับ จริงๆแล้วถ้าคิดว่า”อยากมีเพื่อนญี่ปุ่น”มากเกินไปแล้วล่ะก็อาจจะผิดหวังก็ได้ อาจจะดีกว่าถ้าทำตัวเป็นธรรมชาติและเป็นเพื่อนกับทุกคนไม่ว่าจะเป็นคนจากชาติไหนก็ตาม

Q: แสดงว่าก็ไม่ได้มีความรู้สึกว่าควรจะออกห่างจากสังคมนักเรียนต่างชาติใช่ไหมครับ?

A: ครับ ความจริงก็อาจจะห่างๆจากกลุ่มนักเรียนอินโดนีเซียหน่อย ผมหมายความว่าผมไม่ค่อยอยู่แต่กับกลุ่มคนอินโดนีเซียอย่างเดียวสักเท่าไหร่ครับ

ถ้านักเรียนญี่ปุ่นมาอยู่ในกลุ่มนักศึกษาต่างชาติก็อาจจะรู้สึกว่าพูดคุยลำบากนิดนึง แน่นอนว่านักเรียนต่างชาติก็ไม่ได้พูดกันเองไม่พูดกับนักเรียนญี่ปุ่น แต่บางทีก็มีระยะห่างนิดนึง

Q:  พอได้พูดคุยกับคุณโมโนก็ดูเหมือนว่าจะรู้สึกไม่ค่อยลำบากเท่าไหร่ในการหาเพื่อนญี่ปุ่น มีขอเสนอแนะอะไรไหมครับ?

A: สุดท้ายแล้วก็แค่คิดว่าอีกฝ่ายเป็นคนคนหนึ่ง บางทีไม่ว่าเราจะทำตัวเฟรนลี่แค่ไหนบางคนก็ยังคงเหมือนมีกำแพงอยู่ เรื่องพวกนี้แล้วแต่บุคคล

ไม่มีความจำเป็นที่เราต้องฝืนไปคุยกับคนที่ไม่อยากคุยกับเรา หากพยายามจะหาเพื่อนญี่ปุ่นมากเกินไปอาจจะเป็นผลร้ายกับตัวเองก็ได้ อย่างไรก็ตามการได้ลองแล้วผิดหวังก็คงเป็นประสบการณ์รูปแบบหนึ่ง ในเวลาแบบนี้คงต้องไปดื่มกัน (ฮา)

คนเราไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ขาดอาหารกับเหล้าไม่ได้! การจัดปาร์ตี้ที่บ้านก็เป็นการหาเพื่อนที่ดีอีกอย่างหนึ่ง ผมจัดปาร์ตี้ที่บ้านบ่อยมาก ตัวอย่างเช่นชวนเพื่อนๆมาทำอาหารต่างๆด้วยกัน

ตอนชวนเพื่อนมา ผมก็ได้ซื้อผงอาหารสำเร็จรูปมาจากร้านนำเข้าอาหารแล้วก็ทำอาหารอินโดนีเซียให้เพื่อนๆกิน

พอมีของอร่อยๆกับเหล้า ทุกคนก็เริ่มเปิดใจพูดกันเอง

พูดถึง ชาวมุสลิมก็มีข้อจำกัดเรื่องอาหารการกินใช่ไหมครับ ผมคิดว่ามันน่าเสียดายมากที่ไม่สามารถมาสังสรรค์กินดื่มกับเพื่อนได้ แน่นอนว่าทุกคนก็คงอยากทำตามประเพณีของตนเอง ในกรณีนี้ก็สามารถชวนเพื่อนๆมากินอาหารฮาลัลที่บ้านของตนเองก็ได้

คำเตือน: ในญี่ปุ่นกินเหล้าได้ตั้งแต่อายุ 20 ปีขึ้นไป

Q: ขอคำแนะนำให้นักเรียนต่างชาติในญี่ปุ่นทุกๆคนหน่อยครับ

A: อย่ากังวลมากเกินไปเป็นสิ่งสำคัญ พยายามพูดคุยกับทุกๆคนแบบสบายๆ ไม่ต้องทำตัวแตกต่างไปจากเดิมเพราะว่ามาที่ญี่ปุ่น

ไม่ว่าไปที่ไหนคนก็คือคน การหาเพื่อนก็ไม่ต่างไปจากเดิมหรอก ในอินโดนีเซียมีคนพื้นเมืองหลากหลายประเภทมาก ศาสนาหรือแนวคิดก็แน่นอนว่าแตกต่างกัน แต่ทุกคนก็พูดคุยทำความรู้จักกันปกติ การไม่คิดมากเกินไปว่า ”เราเป็นนักเรียนต่างชาติ แตกต่างจากนักเรียนญี่ปุ่น” ก็เป็นเรื่องสำคัญ

นอกจากนี้ก็คงเป็นเรื่อง เหล้า! (ฮา) ถ้าทำอาหารของประเทศตนเองหรืออาหารท้องถิ่นได้แล้วล่ะก็รับรองว่าทุกคนต้องมารวมตัวกันแน่นอน